Hej, sokoły!

 Koń potrafi ciągnąć bryczki,

Szop pracz umie prać,

Bóbr – przegradzać pniem strumyczki,

Gołąb umie srać.

Słowik stawia na śpiewanie,

Trelując po nockach.

Zając stawia na skakanie.

Gołąb stawia klocka.

Kura poczęstuje jajkiem,

Pysznym mlekiem krowa.

Gołąb się postara rankiem,

Byś miał co szorować.

Bażant niszczy stonkę wredną,

Bocian – myszy na polanie,

Przy jerzyku muchy rzedną,

Gołąb niszczy pranie.

Zgrabną stójkę zrobi wyżeł,

Świstak zrobi słupek,

Sarna uchem nam zastrzyże,

Gołąb zrobi kupę.

Pszczoła robi tony miodu,

Krowa w mleku im dorówna,

Przy gołębiach wciąż z balkonu

Skrobiesz tony gówna.

Mrówka robi kopiec z piasku,

Pszczoła lata z pyłkiem,

Królik robi norę w lasku,

Gołąb robi tyłkiem.

Jeleń boi się człowieka

Nawet w rykowisko.

Sarna też przed nim ucieka.

Gołąb sra na wszystko.

Dzięcioł leczy pień akacji

Nocami i dniami.

Gołąb leczy człeka z pasji

Do drzewek bonsai.

Więc choć się zachwycam kosem,

Jerzykiem wesołym,

Dziś zakrzyknę pełnym głosem:

Niech żyją sokoły!