Zrób to sam - Symulator Pracy Zdalnej

     Witam na kolejnym programie z cyklu „Zrób to sam”.

     Dziś zbudujemy sobie coś bardzo przydatnego w dobie pandemii, a mianowicie Symulator Pracy Zdalnej.

     Wielu z Was zapewne pracuje teraz w domu, co jest ze wszech miar słuszne i zbawienne. Można sobie przyjść do biura w piżamie, nieogolonym (panie bez makijażu), a jak nas ochota weźmie, to i piwo sobie przy biurku postawić. Choćby po to, żeby zagrać na nosie nielubianemu kierownikowi, mającemu fioła na punkcie przepisów i dyscypliny pracy.

     Nie wiem, jakie macie systemy pracy. Ja mam, niestety, nieco upierdliwy. Problem polega na tym, że pracuję w wielkiej korporacji, która ostatnio mocno przystopowała z produkcją i wciąż jeszcze nie ruszyła nawet jedną czwartą pary. Wielu ludzi wciąż jest nieobecnych – albo na urlopie, albo na postoju. Wskutek tego, wszystko trwa kilka razy dłużej niż normalnie. I choć człowiek, po wielu dniach nudy, chciałby wreszcie popracować, to często nie ma takiej możliwości. Albo mu nie wyrobiono do czegoś dostępu, albo ktoś, kto miał coś zdecydować, nie dał jeszcze odpowiedzi i nie wiadomo, kiedy jej udzieli, albo zwyczajnie coś nie działa, bo sieć domowa, choć niby niezła, światłowodowa, nawet nie umywa się do firmowej, a my wszystkie dane wymieniamy z serwerami, a nie z twardymi dyskami swoich stacji.

     Rezultat jest taki, że człowiek często nie ma co robić. I czeka, czeka, czeka…

     Ale jest jeszcze inna strona tego medalu. Otóż, kierownictwo wymaga, aby na czas pracy być zalogowanym w pewnym komunikatorze, który automatycznie pokazuje, czy dana osoba jest dostępna, czy też uczestniczy w konferencji, spotkaniu, czy też odeszła od biurka i szlaja się gdzieś po zakładzie, albo w ogóle nie pracuje. Praca w domu, jak wiadomo, nie sprzyja szlajaniu się po hali produkcyjnej, więc  w zasadzie przez cały czas pracy, w komunikatorze przy moim nazwisku powinno widnieć zielone kółeczko – „dostępny”. Jeśli jednak przestanę uderzać w klawisze, czy poruszać myszką, po kilku minutach włączy mi się automatyczny wygaszacz. I nie da się tego zmienić, bowiem zarządzane jest to centralnie, przez administratora. Wtedy mój komunikator zmienia sygnał na „nieobecny”.

     Wiadomo, że kiedy nie ma co robić, głupotą  jest wpatrywanie się w ekran, na którym nic się nie dzieje i co chwilę trącanie myszki, żeby maszyna nie przeszła w stan uśpienia. Zwłaszcza, że prywatne krzesło niewygodne, krzyż boli, i w ogóle wygodniej byłoby uwalić się na kanapie. 

     

     Kierownictwo niższego szczebla doskonale to rozumie.

     - No pewnie, że to nie mam sensu. Tylko sprawdzaj co jakiś czas, czy masz już odpowiedź!

     Ale nie ma tak łatwo! Ponieważ kierownictwo WYŻSZEGO szczebla już takie liberalne nie jest i jeśli przy czyimś nazwisku zauważy status „nieobecny”, dostaje szału. Oczy robią mu się czerwone, z ust zaczyna toczyć pianę, a odgłosy zaczyna wydawać takie, że gołębie same uciekają, i to bez zastosowania mojego genialnego degołębiatora. Nieważne, że tak naprawdę nie wie, co robimy, nie wie po co to robimy, nie wie jak i nie wie, kim my właściwie jesteśmy. Mamy „pracować” i już! Nie masz co robić? To znaczy że jesteś niepotrzebny i pierwszy w kolejce do zwolnienia!

     I tym wszystkim, zgnębionym przez wiadomego managera, dedykuję tę właśnie konstrukcję.

     Składa się ona z UNESCO (Urządzenia Napędowego Elektrycznego Samoczynnie Ciągnąco-Owiewającego), zwanego dalej wentylatorem oraz z myszołapki. Myszołapka nie jest w tym przypadku sprężynową pułapką na sympatyczne, choć nieco cuchnące gryzonie. To kawałek drutu, o długości około 25 cm, odpowiednio wygiętego, choć może to być również dowolny pręcik, na przykład drewniany, tylko zaopatrzony w pętle na końcu. Moją myszołapkę przedstawia poniższe zdjęcie. Prawda, że łatwa do wykonania? Użyłem miedzianego drutu, którym zwykle drutuję drzewka bonsai. O ile mi ich gołębie znowu nie wyprawią na tamten świat…

MDM - Myszołapka Druciana Miedziana

     Ponieważ jeden obraz daje więcej informacji niż tysiąc słów, zasadę jego działania demonstruję na filmiku poniżej. Konstrukcja jest bardzo prosta, łatwa do wykonania i skutecznie ochroni nas przed wyrzutami ze strony wszystkowiedzącego, choć nic nie rozumiejącego kierownictwa, co przecież dla nikogo przyjemne nie jest.

     Jedynie zwracam uwagę, aby porządnie przymocować myszołapkę od strony napędu, żeby nam się nie wysunęła i nie zmasakrowała śmigieł.

     Wynalazek udostępniam na zasadzie darmowej licencji. Inni pracują jako wolontariusze, narażają życie – niechże i ja mam jakiś wkład w uszczęśliwianie ludzkości.