Na te święta

    Od kilku lat wrzucałem tutaj zdjęcia pewnego barana. Dzisiaj nie wrzucę. Powiedzmy, że z powodu wojny na wschodzie. Albo z powodu inflacji i wysokich cen paliw. No dobra, z powodu globalnego ocieplenia. Nieważne…

     Ojej, no baran mi nie wyszedł! Nie było czasu, żeby go dopracować  z powodu zbyt wielu zleceń w Wiedźminie innych zajęć. 

     A jednak wyjątkowo cieszę się na te święta, choć z innego powodu. Z jakiego – nietrudno zgadnąć. Do stołu zasiądą z nami nasi chłopcy – i to obaj razem! Niestety, rzadko ich gościmy. Zbyt rzadko. Jedynie dwa razy w roku możemy cieszyć się ich obecnością. I bardzo, bardzo krótko. Jak dla mnie – o wiele za krótko.

     Nie wiem, czego Wam życzyć, bo każde z Was przeżywa to inaczej. Odwiedzają mnie różni Czytelnicy. I tacy, dla których święta to wielkie przeżycie duchowe, i tacy, dla których to po prostu dodatkowy dzień wolny od pracy, tym się tylko różniący od innych, że między reklamami w telewizji pojawiają się biegające kurczaki, pisanki i kicające króliki. Ja skłaniam się ku tym drugim, a święta obchodzę tylko po to, żeby zrobić przyjemność Koleżance Małżonce, dla której jest to coś ważnego. Dla mnie z kolei ważna jest Ona.

     Myślę, że nie będzie wielką gafą, jeśli powiem po prostu:

     Wesołych Świąt!