O katastrofie cz. I - czyli "Płomień, który nigdy nie gaśnie"

     Miałem opisać przygodę Drugorodnego na Torze Poznań, ale niesamowite wydarzenia z ostatnich tygodni sprawiły, że zamierzam to odłożyć na później. W międzyczasie wydarzyło się bowiem coś, co sprawiło cofnięcie się naszych warunków bytowych do epoki kamienia łupanego.

     Zaczęło się w  środę, piętnastego września. Dramatycznie, ale w porównaniu do dalszego ciągu wydarzeń, całkiem niewinnie. Jak u Hitchcocka – zaczyna się od trzęsienia ziemi, a potem może być tylko gorzej.

     Pamiętam, że bardzo źle spałem tej nocy. Czyżby przeczucie?

     Koleżanka Małżonka wstała wczesnym rankiem i odwiedziła łazienkę. Ja przewróciłem się na drugi bok i miałem zamiar jeszcze trochę podrzemać, ale rozpaczliwe wołanie Ślubnej od razu postawiło mnie na nogi.

     - Terma się nie wyłączyła!

     Mamy w łazience przepływowy podgrzewacz wody na gaz. Gaśnie automatycznie po zakręceniu wody. Teraz nie zgasł. Skutki mogły być fatalne – woda w termie momentalnie doszła do punktu wrzenia. Jeszcze chwila, a rozsadzi piecyk i obleje wszystko wokół wrzątkiem.

     Działałem jak automat. Natychmiast odkręciłem wodę. Kran buchnął w umywalkę brązowym, przegrzanym wrzątkiem i kłębami pary. Po chwili szum wrzenia umilkł, przepływająca woda schłodziła termę do bezpiecznej temperatury.

     Zakręciłem. Ale zakręcenie wody znów nie spowodowało zgaszenia termy. Odkręciłem ją więc i wyjąłem z termy baterie.

      Gwoli wyjaśnienia, ponieważ w hydraulice słowo „bateria” kojarzy się jednoznacznie, chodzi mi o inne baterie, elektryczne, które zasilają iskrowy zapłon termy. Ta ostatnia zgasła. Można było zakręcić wodę.

     Co robić?

     Nie było czasu na rozkręcanie termy. Poza tym, niegasnący płomień sugerował, że awaria nastąpiła w systemie wodnym, ale był on bezpośrednio połączony z systemem gazowym, z którym nie ma żartów. Tu trzeba się na tym dobrze znać i mieć uprawnienia do grzebania w instalacji.

     - Ja tu nic nie zrobię – westchnąłem. – Trzeba tu ręki fachowca z papierami. Jak ja zacznę grzebać, terma może wybuchnąć. Będzie szczęście, jeśli nie uszkodzi budynku.

     Do pracy powlekliśmy się z nosami na kwintę. Robota zupełnie mi nie szła – wprawdzie z powodu błędu kierownictwa, które źle ustawiło konfigurację systemu, ale trochę nerwów przez to straciłem. Gdy okazało się, że nic nie mogę zrobić, postanowiłem czas zużyć na wydzwanianie do serwisów. Za którymś tam razem dodzwoniłem się do właściwego. Przyjęto zlecenie i poinformowano mnie, że fachowiec się ze mną skontaktuje.

     Takoż i skontaktował się w godzinach popołudniowych i zapowiedział się na jutro około szesnastej.

     Przyszedł punktualnie, zerknął na urządzenie i od razu postawił diagnozę.

     - Tu musiał być przeciek – wskazał na jakiś moduł. – Zaworek zaszedł kamieniem. Tutaj, widzi pan? To się powinno przesuwać, a tkwi w jednym miejscu. Trzeba to wymienić.

     Ale prosta i banalna sprawa okazała się niewykonalna. Aby to zrobić, trzeba było odciąć dopływ wody, a poprzedni właściciel mieszkania zabudował wszystko tak, że do zaworu niemal nie było dostępu. W dodatku zardzewiał on kompletnie i nie dało się go ruszyć.

     Trzeba było odłożyć naprawę na kilka dni, aby dać czas spółdzielni na wymianę zaworu. Umówiliśmy się więc na następny czwartek. Fachowiec stwierdził, że w tym czasie zakupi jeszcze jedną część, którą również wymieni, bo w naszej termie jest ona „mocno zmęczona” i prawdopodobnie nawali wkrótce. A na razie gaszenie ma się odbyć poprzez wyjęcie baterii – innego sposobu nie ma.

     Po jego wyjściu, zacząłem grzebać przy zaworku. Rzeczywiście nie ruszał się. Pogrzebałem w podłużnym otworze i wypadło mi z niego trochę kamienia. Zacząłem grzebać dalej – rzeczywiście był zakamieniony. A potem spróbowałem nim poruszyć. Początkowo się nie dało, ale w miarę jak naciskałem, zaczęło wypadać z niego coraz więcej kamienia. Posmarowałem to miejsce towotem i dalej naciskam na zmianę w prawo i lewo. Zaczął się poruszać coraz swobodniej. W końcu włożyłem baterie.

     Nic…

     Odkręciłem wodę – terma się zapaliła. Zakręciłem – zgasła.

     Zatem udało mi się naprawić ją na tyle, że działała normalnie, ale i tak uważałem, że trzeba wskazane części wymienić, bo nie wiadomo, kiedy to wszystko znów się zatnie. Przeciek istotnie był – zaworek był cały mokry. Ja usunąłem zaledwie skutek, a trzeba usunąć przyczynę.

     Zadzwoniłem więc do spółdzielni mieszkaniowej i poprosiłem o hydraulika, by wymienił zawór. Obiecali przysłać go następnego ranka.

     Nic nie zapowiadało katastrofy, jaka miała się wkrótce wydarzyć.

     Zapewniam Was, że gdyby nie przyczynowo skutkowy ciąg wydarzeń, o hecy z termą w ogóle bym nie wspomniał – nie byłoby warto. Nudna ta historia i banalna. Niemniej, od niej właśnie się zaczęło.

     Prawdziwa katastrofa przyszła później.

     C.D.N.