O pierwszych symptomach Covid-19 i o prawdziwej przyjaźni

     Ponieważ od pewnego czasu odżywiam się bardzo zdrowo, postanowiłem zrezygnować z porannej kawy na czczo.

     No, niezupełnie na czczo – każdy dzień, już od wielu lat zaczynam od zielonej herbaty. Ale potem obowiązkowa kawa. Duża, czarna, mocna, zaparzona w kawiarce, a przedtem własnoręcznie zmielona – tak, żeby w całym domu i okolicach unosił się jej aromat.

     Lubię zapach kawy. I nie tylko ja. Drugorodny kiedyś, po przesypaniu zawartości torebki do szczelnej puszki oświadczył, że torebkę sobie zostawi do wąchania. Nazwał swój nowy nabytek z poznańska – „sztachtytka” i przez jakiś czas łaził z nią po mieszkaniu, zachwycając się dobywającym się z niej zapachem.

     No, ale ponieważ już drugi tydzień odżywiam się zdrowo, to po herbatce postanowiłem coś zjeść. A po jedzeniu nie należy pić kawy, tylko herbatę – i to nie od razu. Więc odczekałem te pół godziny i zaparzyłem sobie aromatyczną earl grey.

     Trochę popracowałem, głównie klnąc na wolno działające systemy, albo i w ogóle nie działające. Rano moja praca polega głównie na uruchamianiu systemów, które zupełnie jak za czasów elektroniki lampowej, potrzebują kupę czasu, by zacząć działać. A ponieważ gapienie się w obracające się, niebieskie kółeczko wydaje mi się dość nudne, zabrałem się za zaparzanie kawy.

     Ech, w całym Nowym Miejscu było czuć ten aromat!

     W końcu doczekałem się. Kawy, oczywiście, bo system dopiero zaczynał się budzić.

     Wypłukałem swój ulubiony, żółty kubek i nalałem do niego boskiego napoju, pilnując, by lać z wysoka, aby wytworzyła się choć chwilowa pianka. Podobno wtedy kawa jest odpowiednio natleniona i najlepiej smakuje.

     - Co jest?

     Pomlaskałem językiem. Smak kawy wydał mi się co najmniej dziwny. Nie dość, że znacznie słabszy niż zwykle, to jeszcze z jakąś dziwną nutą, jakby owocową. Spróbowałem raz jeszcze. To samo! W ogóle nie czuję smaku kawy! Jakbym pił wodę…

     Doznałem ataku paniki. Jak to? Przecież smak śniadania czułem! Dlaczego nie czuję smaku kawy?

     Odpowiedź mogła być tylko jedna: dopadł mnie wirus…

     - Ale jak to? – zacząłem kłócić się sam ze sobą, bo nikogo więcej w domu nie było. – Dlaczego akurat kawa? Nie mogłem stracić smaku na te obrzydliwe śledzie? Albo na salceson? Albo na cokolwiek, czego nie lubię? Ale kawa!? Jak mam żyć bez smaku kawy? Przecież się nie da!

     I wtedy zrozumiałem, dlaczego ten wirus zbiera śmiertelne żniwo – ludzie umierają, bo nie widzą dalszego sensu życia. Po co żyć, skoro nie można rozkoszować się smakiem kawy?

     Dopiłem jednak do końca, wciąż mając nadzieję, że to tylko chwilowe zaburzenie i smak mi wróci.

     Dopiłem i z żalem postawiłem kubek przed sobą. Smak nie wrócił. Czyli Covid jak nic!

     Z westchnieniem zerknąłem na swego najwierniejszego przyjaciela – żółty, ulubiony kubek. Ulubiony, bo czarna kawa w żółtym kubeczku prezentuje się doskonale.

     - Pomóż, przyjacielu – załkałem. – Bo nikt inny mi już nie został…

     I wiecie co? Przekonałem się, czym jest PRAWDZIWA przyjaźń! Pocieszył mnie nie kto inny, tylko właśnie ów skromny i milczący kubek. Bo gdy zerknąłem na niego jeszcze raz, ujrzałem w nim coś dziwnego. 

     Na samym dnie kubka leżała torebka po herbacie. I to ona zepsuła mi smak kawy!

     Czym prędzej wyrzuciłem myszę (nie pamiętam już, kto tak nazwał zużyte torebki po herbacie) i przepłukałem kubek. Nalałem sobie następną porcję. Smakowała wybornie.

     - Mój przyjacielu – ze wzruszeniem chwyciłem kubek. – Ty nawet z Covid-19 potrafisz mnie wyleczyć! Jesteś prawdziwym skarbem.

     I nagle uzmysłowiłem sobie, że mój serdeczny przyjaciel nie ma nawet imienia!

     Pieprzyć systemy! Włączyłem tłumacz Google. Wiedziałem już, że chcę nadać mu imię „Przyjaciel”, ale w jakimś innym języku, w którym słowo to lepiej brzmi. Jestem świeżo po lekturze „Gai-jina” pióra Jamesa Clavella, więc w pierwszym odruchu chciałem go nazwać Tomodachi, ale klikając w poszczególne opcje, zmieniłam zdanie. Najbardziej bowiem spodobało mi się brzmienie baskijskie: Laguna.

     I czy ktoś z Was jest teraz w stanie wypić więcej kawy ode mnie? Ja wypijam od razu całą Lagunę! Albo dwie…