Nowa jednostka miary

     Stworzyłem ją przedwczoraj, zupełnie przypadkowo.

     Generalnie, pole powierzchni mierzymy w jednostkach długości, podniesionych do kwadratu. O ile jednak łatwo możemy sobie wyobrazić metr kwadratowy, o tyle hektar już trudniej. Kto nie bywa na wsi, zwykle  nie potrafi. Pomijając już takie jednostki, jak akr, czy morga (a może morg?).

     Grządki w ogródku mierzy się oficjalnie w metrach kwadratowych - no, chyba że ktoś ma nie ogródek, tylko ogród. Wtedy mierzy to w roboczogodzinach, które musi poświęci na ich obrobienie. Ja natomiast jeszcze wczoraj mierzyłem je trochę bardziej konwencjonalnie, mianowicie liczbą ruchów szpadlem, potrzebnych by całą taką powierzchnię przekopać.

     Grządka po fasoli nie była duża - jakieś osiemdziesiąt szpadli. Zabrałem się więc ostro do roboty.

     Już po pierwszej porcji ziemi musiałem przerwać robotę. Oto bowiem spod ziemi wychylił się straszliwy potwór. Nie, nie diabeł. Nawet nie górnik. I nie zaginiony pod Warszawą pyton. To był potwór znacznie straszniejszy.

     Turkuć podjadek!

    - Ażesz, ty! - warknąłem na jego widok. - To przez ciebie wszystkie pyry* mi pousychały!

     Potwór spojrzał na mnie z politowaniem. I co ty mi możesz zrobić, chłoptasiu**? Trzy ruchy i jestem znów pod ziemią!

     I czym prędzej zaczął zagrzebywać się w miękką, czarną otchłań.

     Ale mnie nie docenił. Co on sobie myślał, że pokona kogoś, kto fregatą atakował hiszpańskie galeony? Kogoś kto za sterami Hurricane'a zestrzelił więcej samolotów, niż Luftwaffe zdołała wysłać w powietrze? Kto pokonał wiele smoków, w tym samego Alduina? Kto wielokrotnie udawał się do Otchłani, by walczyć z daedrami? Kto zbudował tysiące miast w SimCity stworzył niejedno imperium w epoce żelaza?

     Jeden ruch szpadlem i odwrót turkucia został odcięty. Drugi ruch i straszliwy potwór wylądował na ubitej ścieżce.

     - Na pohybel wrogom! - krzyknąłem, zadając straszliwy cios szpadlem.

     Włożyłem w ten cios całą moją siłę. Szpadel grzmotnął tak, że na sąsiednich działkach szyby zatrzęsły się w altankach. Wygrałem tę potyczkę. Otarłem pot z czoła i przez chwilę napawałem się swoim zwycięstwem, spoglądając na martwego wroga. Zwykle w takiej chwili pojawiają się napisy z listą płac, ale załóżmy, że to był Polsat, gdzie przelatuje ona w ciągu dwu sekund, w sumie nie wiadomo po co, bo i tak nikt nie jest w stanie jej przeczytać.

     Drugi raz wbiłem szpadel druga porcja ziemi została odwrócona. Potem trzecia...

    - Jaki wielki!

     Ten turkuć miał spokojnie ze sześć centymetrów długości. To musiał być jakiś turkuciowy wódz, albo nawet sam prezes pan. Jak żyję, takiego potwora nie widziałem.

     - Do ataku! - zawołałem. - Bić wroga!

     Podzielił los swego poprzednika. Byłem bezlitosny. Wpadłem w bojowy szał. Tak musieli się czuć nasi przodkowie pod Grunwaldem. Nie brałem jeńców. To była moja plaża Omaha, moje Guadalcanale, moje oblężenie Maastricht.

     Po przekopaniu grządki znałem jej już rzeczywistą powierzchnię - siedem turkuci. Od dziś turkuć stał się jednostką powierzchni i uzyskał skrót tp, pisane z małych liter.

     Z niepokojem czekam na kolejne. Każda z nich wygląda na jakieś osiem do dziesięciu tp.

______________

*Pyra to po naszemu coś podobnego do warszawskiego kartofla. Cała różnica polega na tym, że kartofel jest w środku biały, a pyra - żółta.

**Mógł się pomylić - miałem krótkie spodenki.