Chociaż ktoś myśli

     Do Finlandii się nie wybieram. Jako zwierzę ciepłolubne, nie jestem zainteresowany tamtym kierunkiem ewentualnej migracji. W ogóle, nie pociąga mnie Skandynawia, nie tylko ze względu na klimat, ale też, a może przede wszystkim, z powodu mocno zachwianego rytmu dnia i nocy, do jakiego przywykłem. No i prawo, moim zdaniem zbyt daleko ingerujące w prywatność. Co państwową administrację obchodzi, kto przyjdzie na moje urodziny i ile vodka martini ma zamiar na nich wypić? Dopóki goście zachowują się przyzwoicie, niech nikt się ich nie czepia. Nawet jeśli ktoś wypije za dużo, to po prostu na drugi dzień będzie sobie spokojnie chorował i przeżywał katusze z powodu mdłości i niesamowitego bólu głowy. Jest dorosły. Nie słuchał moich ostrzeżeń, o zdradliwości tego trunku, trudno, niech cierpi. Wcale mi go nie żal. Następnym razem będzie wiedział, że z niczym nie należy przesadzać, nawet jeśli dobrze smakuje.

     Ponieważ jednak prawo jest prawem, a nie w moim zwyczaju jest narzucanie innym mojego światopoglądu, uznałem, że uczciwiej z mojej strony będzie omijanie Skandynawii szerokim łukiem. Z postanowienia tego wywiązuję się – jak dotąd – wzorowo. Nawet w saunie byłem tylko raz i uznałem, że to nie miejsce dla mnie. Uważam, że lepiej tak, niż osiedlić się w Finlandii i przez resztę życia narzekać na durne prawo.

     Ale dziś muszę przyznać, że postawa, jaką zaprezentował Juha Sipila – premier Finlandii – zaimponowała mi na całego. Otóż domaga się on, aby osoby, starające się o azyl, najpierw zdały egzamin z wiedzy o fińskim społeczeństwie i zasadach w nim panujących. No tylko przyklasnąć! O czymś takim wspominałem już dawno, jeszcze w czasach, kiedy komentowałem na onetowym forum, ale nikt tego nie brał poważnie. To jeden z moich sztandarowych postulatów, które kiedyś umieszczę w swym wiekopomnym dziele „O naprawie Rzeczypopsutej”.

     Znajomość tychże praw na pewno nikomu nie zaszkodzi i obu stronom znacznie ułatwi życie. Nie chodzi tylko o prawo ale też o drobiazgi, wynikające z odmiennej kultury, które same w sobie może i nie stanowią wykroczenia, ale na pewno nie są mile widziane.

     Oczywiście, uczciwiej będzie, jeśli egzamin zostanie poprzedzony odpowiednim kursem, o którym nie wspomniano w artykule. Wspomina on tylko o broszurze, jaką otrzymuje każdy azylant, a to moim zdaniem trochę za mało. Różnice między naszymi kulturami są zbyt wielkie, aby mogła je załatwić książeczka. Wierzę, że ktoś się tym zajmie. Ktoś przecież musi wytłumaczyć przybyszowi z Afryki, czy Azji, że prawo europejskie bardzo różni się od tego, jakie znał do tej pory. Trzeba mu wytłumaczyć, że w Finlandii, jak zresztą w całej Europie, kobieta naprawdę nie jest własnością mężczyzny i nie można jej wymienić za wielbłąda, czy nawet za przechodzoną furę, bo wielbłądy to jednak tutaj rzadkość. Kobieta ma tutaj – niepojęte dla wielu ludzi z zewnątrz – takie sama prawa jak mężczyzna. Ba, nawet głupiego plaskacza w czoło nie wolno jej dać! Takie rzeczy to tylko w Polsce, gdzie według projektu ustaw, przygotowanych przez jakże kompetentnych ministrów, wybranych spośród najwybitniejszych specjalistów, z wielką troską o dobro suwerena, można babie pachem przyłożyć, nawet stłuc ją do nieprzytomności, ale wolno to zrobić tylko raz.

     Zdaję sobie sprawę, że brzmi to, jakbym pisał o głupich dzikusach, robiących wielkie oczy na widok ekranu telewizora. Nie, nie taka jest moja intencja. Przecież nawet pewien dyplomata europejskiego – jak by nie patrzeć – kraju został niedawno wydalony z Norwegii, właśnie dlatego, że nie potrafił pojąć panujących tam zasad. Czegóż więc wymagać of kogoś, kto wzrastał daleko od Europy, w rzeczywistości zupełnie nie przypominającej tej, w której nagle się znalazł. Nawet drobny szczegół w przepisach potrafi zrobić przestępcę z porządnego obywatela (np. limit dopuszczalności zawartości alkoholu we krwi kierowcy, różny w różnych krajach). Jakaż więc musi to być przepaść dla kogoś, kto w ogóle nie zna podstaw, na jakich stoi europejskie społeczeństwo. Wiele rzeczy będzie dla niego zupełnie niezrozumiałych. Dlaczego nie wolno mu mieć broni? Przecież broń to oznaka męskości. Mężczyzna bez broni to ciota nie mężczyzna. Nikt nie będzie go poważał. Jak ma zdobyć szacunek sąsiadów, jak ma bronić własnego honoru, przed tymi, którzy krzywo na niego patrzą? Albo dlaczego nie wolno mu spalić w piecu starej papy, albo zniszczonych butów? Przecież to niepotrzebne, z utylizacją tylko kłopot jest, a od nich takie ciepło bije. A jemu zimno, bo nie przywykł do mrozu. Albo dlaczego nie wolno mu obmacać kurtyzany, która przechodziła pod jego domem. Przecież to prostytutka, po to ona jest! Nie tylko szła z odsłoniętą głową, ale jeszcze miała wymalowane usta. I wyzywający strój. Bardzo wyzywający! Nogi miała tak odsłonięte, że było jej widać kolana. No to lampucera, nie może być inaczej. Sama tego chciała. A dlaczego nie wolno mu przejść przez ulicę na czerwonym świetle? Przecież nic nie jechało, to na co miał czekać? I dlaczego nie wolno mu palić w autobusie? Zawsze palił w autobusie, od małego! I dlaczego ludzie tak krzywią nosy w jego obecności? Bo trochę cuchnie? No wszyscy cuchną, to normalne. Przyjdzie sobota, to umyje ręce i nogi. I dlaczego wszyscy dziwnie na niego patrzą, jak przy kasie w hipermarkecie zaczyna się targować. Przecież targowanie to podstawa handlu! A dlaczego nie można uprawiać seksu z czternastolatką? Przecież to kobieta w idealnym wieku na pierwsze dziecko. Jego matka w tym wieku miała już dwójkę. A dlaczego nie wolno trzasnąć smarkacza w pysk, jak zaczyna się stawiać? Dzieci i ryby głosu nie mają, niech sobie to wbije do głowy!

     Nie chcę tu wyśmiewać się z przybyszów, ani przekonywać nikogo, że to dzikie, głupie i zacofane. Nie, absolutnie nie. Oni także mają swoją kulturę i swoje zwyczaje, uwarunkowane długą tradycją. Nieraz piękne zwyczaje. Rzecz w tym, że często bardzo różne od naszych. Takie same kłopoty miewają zresztą Europejczycy, gdy zwiedzają egzotyczne kraje. Tyle, że często jedynie przez własną arogancję, bowiem niejednemu wydaje się że jest panem świata, a tutejsze zwyczaje to jakieś nie warte uwagi dziwactwa i przestrzegać ich muszą tylko miejscowi. Bywa, że nie tylko nie znają oni praw i zwyczajów, panujących w obcym kraju, ale też – i to jest grzech jeszcze cięższego kalibru – nie widzą najmniejszej potrzeby, aby je poznać, nie mówiąc już o ich respektowaniu. I potem jeden burak z drugim burakiem zaczepiają kobiety na Bliskim Wschodzie i próbują im zajrzeć pod czarczafy. Albo próbują wleźć w butach do meczetu. I jeszcze awanturują się, gdy ktoś zwraca im uwagę, że do tej części świątyni kobiety wstępu nie mają. Kto nie może? Moja Grażynka nie może? Ty jeszcze nie wiesz, zacofany Beduinie, co Grażynka może! On płaci za tę wycieczkę i on wymaga – żadnych dyskusji! Cały rok ciężko zaiwania, meble skręca, jak ten Jerzyk, co dzisiaj nie pije, więc mu się należy. A teraz ty tam, w tym śmiesznym ręczniku na głowie, masz tu dychę i leć mi po piwo.

     Przerysowuję, oczywiście, ale czasem trzeba narysować coś w powiększeniu, żeby lepiej dostrzec szczegóły. W końcu, niejeden rysunek techniczny się w życiu sporządziło.

     Dlaczego więc dziwić się przybyszom z egzotycznych krajów, że nie wiedzą jak się w wielu sytuacjach zachować? Trzeba im to wytłumaczyć. Odpowiedzieć na pytania i wątpliwości. I sprawdzić, czy zrozumieli. I dopiero wtedy, upewniwszy się, że rozumieją, spytać, czy są gotowi tych praw respektować. I jeśli potwierdzą, zacząć tego od nich wymagać.

     A jeśli nie – deportować.

     I na tym, między innymi, polega mądra polityka imigracyjna. No i istnieje jeszcze jedna możliwość - gdy azylant pozna skandynawskie prawo, w którym w zasadzie niczego nie wolno, to sam stamtąd zwieje!