Wesołych Świąt

     Bywa, że pacjent wróci ze szpitala zdrów na ciele, ale z amnezją i niczego nie pamięta. Tak było z moim komputerem. Wczoraj wieczorem odebrałem go z kliniki od Geniusza Komputerowego. Wszystko w nim działa, ale, niestety, niczego nie pamięta. Dostał zupełnie nowy dysk, nawet większy niż poprzednio, ale… No właśnie. Pusty!
    
     Może trochę przesadzam, system został zainstalowany. Ale wszystko inne przepadło. O ile aplikacje mogę sobie wgrać na nowo, o tyle dokumenty, czy konfiguracje – już nie. Czeka mnie zatem żmudny proces instalowania najróżniejszych programów, które były mi potrzebne. Zacznę od Microsoft Office, potem użytkowe, a na końcu zajmę się grami – muszę, bo mi chłopaki spać nie dadzą (ech, jak ja pięknie kłamię!).
    
     Ponieważ nie wiem, czy przed świętami będzie mi to wszystko działać, korzystam z okazji, że Wysokie Kierownictwo w dupie ma robotę i poszło już do domu ma niesłychanie ważną konferencję poza murami zakładu i użyję firmowego komputera, żeby złożyć Wam serdeczne życzenia.
    
     A zatem:
    
     - Zająca, a nie królika, nie dajcie się nabrać! Zając jest bardziej wydłużony, ma mniejszą głowę, dłuższe kończyny i jest ze dwa razy większy od królika.
    
     - Udanych pisanek bez zbuka, żeby nie popękały przy malowaniu i żeby się czasem nie wykluł z nich kurczak we wzorki.
    
     - Równie udanego maślanego barana. Proponuję wyrzeźbić go samemu, bo te z foremek bardziej przypominają ślimaka bez muszli, niż cokolwiek parzystokopytnego, przeżuwającego, wełnodajnego. A jak ktoś ma za wysoki poziom cholesterolu, to jest tak zimno, że spokojnie można zrobić go z margaryny – nie rozpłynie się.
    
     - Wspaniałej atmosfery przy świątecznym stole, również pod koniec, gdy brzuchy już zaczynają się wzdymać i popsuć ją jest niezmiernie łatwo.
    
     - Nie wiem, jakie są u Was lokalne zwyczaje (może mnie uświadomicie?), ale niech Wam się zabawa uda.
    
     - Oczywiście, nie zapominam o religijnym charakterze Świąt, więc życzę Wam wielu radosnych, wzniosłych i pamiętnych chwil, w czasie świętowania po chrześcijańsku, z tym wszystkim, czego po tych świętach oczekujecie, a z czego ja pewnie nie zdaję sobie nawet sprawy.  Niech ksiądz walnie Wam takie kazanie, że poruszy Was ono do głębi.
    
     - Pogoda nie nastraja do dyngusa, ale jeśli należycie do klubu morsów, to życzę Wam bardzo obfitego lania wody i to nie z telewizora. Pozostałym życzę dyngusa na sucho.
    
     - Żeby Wam gryczpan, ani bazie nie capiły wydzielały nieprzyjemnego zapachu w wazonie, jak to stało się u mnie – Koleżanka Małżonka nie zgadza się wynieść ich na balkon i trochę psuje to atmosferę.
    
     - I wreszcie odpocznijcie, bo odnoszę wrażenie, że wszystkim nam ów odpoczynek dobrze zrobi.
    

     P.S. Może i jestem bezbożnikiem, ale „Hallelujah” Cohena już się nauczyłem zagrać (wychodzi brak komputera). Sam sobie musiałem dobrać funkcje, bo w tym kretyńskim niestarannie zredagowanym śpiewniku wzięto je chyba z Księżyca. Drogi autorze (śpiewnika), w czwartym akapicie, pod koniec zwrotki, jest G-dur, e-moll i a-moll, a nie te bzdury, które raczyłeś wypisać i które pasują bardziej do Marsylianki!