Kropla drąży ścianę

     Na początku było słowo.
    
     Brzmiało… Może darujmy sobie, jak brzmiało. Cokolwiek nieprzyzwoicie, w każdym razie.
    
     Wylazłem z łazienki z zaciśniętymi zębami.
    
     - Jak narozlewacie, to jest tam takie coś, co nazywa się mop! – warknąłem i polazłem do kuchni, napić się soku.
    
     Chłopcy spojrzeli po sobie zdziwieni. Żaden z nich nie korzystał z łazienki w ostatnim czasie. Ale szybko przeszli nad tym do porządku dziennego, stwierdzając, że „stary znowu ma atak gderliwości i czepia się byle czego”. Wybaczyli mi to w swej dobroci, wiedząc, że narobiłem się przed chwilą jak koń, naprawiając stół, który niespodziewanie się rozleciał, a którego konstrukcja była na tyle skomplikowana (ruchomy blat), że wymagała użycia sporej liczby narzędzi i roboczogodzin
    
     Z kuchni wróciłem do łazienki, bo stwierdziłem, że chyba nie domyłem rąk. Rzut oka na posadzkę. Znowu rozlane. Podrapałem się w głowę. Przecież przed chwilą wytarłem! Na kolana i dokładna analiza wykafelkowanej ściany. Wynik ekspertyzy sprawił, że zbladłem.
    
     - Gdzieś cieknie woda! – zawołałem. – Wycieka spod kafelków!
    
     Kochani, nie dziwcie się mojej panice. Mieszkam na czwartym piętrze. Awaria u mnie powoduje zalanie wszystkich łazienek poniżej!
    
     Pierwsze co zrobiłem, to zakręcenie zaworu. Potem rozkręciłem umywalkę, żeby dostać się do miejsca, z którego cieniutką strużką ciekła woda.
    
     Nie remontowaliśmy łazienki po przeprowadzce. Nie mieliśmy na to pieniędzy i przede wszystkim czasu, a pomieszczenie prezentowało się znośnie. Wskutek tego zastaliśmy wszystkie rury wmurowane w ścianę i zasłonięte równo położonymi kafelkami. Nikt nie miał pojęcia, jak przebiegają. Co było robić? Wyjąłem młotek, zapłakałem rzewnymi łzami, przyłożyłem przecinak do kafelka, pociągnąłem nosem i... Znośnie wyglądająca łazienka stała się przeszłością.
    
     Czułem się, jakbym sam sobie na skórze ciął sznyty! Ale okazało się, że to było słuszne, choć bolesne pociągnięcie. Za kafelkiem  betonowa ściana była mokra, a gdzieś z góry sączyła się powoli woda. Musiałem poświęcić jeszcze kilka płytek, zanim znalazłem przyczynę. Otóż woda powoli ściekała… Nie, nie z połączenia na kolanku! Ciekła po prostu z rury. Tak, jakby rura była zrobiona z papieru i w pewnym miejscu po prostu przemokła. Spojrzałem na zegar – późno już. Ale co robić? Zadzwoniłem do zaprzyjaźnionego budowlańca. Ten dobry człowiek z kolei, mimo późnej pory, sam przyjechał obejrzeć awarię. Rozkuliśmy jeszcze kawałek, żeby dostać się do baterii, wzbudzając zgrzytanie zębami u wszystkich sąsiadów wokół, do parteru włącznie. Kucie w bloku z wielkiej płyty dotyczy bowiem zawsze wszystkich mieszkańców bloku, a po przekroczeniu pewnej nieprzekraczalnej godziny, może pociągnąć za sobą wiele nieprzyjemnych skutków. Nie miałem jednak wyjścia – musiałem kilka razy uderzyć młotem. Po czym zaprzyjaźniony budowlaniec zbadał sprawę i zadzwonił do zaprzyjaźnionego hydraulika.
    
     Hydraulik odwiedzi nas dziś, w porze Teleexpresu. Do tego czasu musimy żyć bez wody. Nie wiem, czy nie trzeba będzie kuć jeszcze więcej. Naprawdę bym nie chciał. I tak, aż do remontu, będę musiał żyć z dziurawymi ścianami, bo takich płytek, jakie założył mój poprzednik, nigdzie już nie dostanę. Zresztą, do czego je przykleić? Do tych dziur, które musiałem wykuć? Marne szanse.
    
     Szykuje mi się pracowity weekend, jakkolwiek nie mam jeszcze pojęcia, jak sobie z tym poradzę. Brak mi konkretnego planu działania. Zapewne będę coś improwizował, a skończy się i tak na wezwaniu fachowca. Zapewne znów zaprzyjaźnionego budowlańca, który zrobi to dokładnie, solidnie i na domiar złego nie weźmie ani grosza. Krępujące…