Kłopotliwy Róg Obfitości

     Wiem, wiem, trochę mnie teraz mało w sieci. Ale w przyrodzie nic nie ginie i zgodnie z odwiecznym, prawem równowagi, jeśli czegoś jest mniej, to czegoś innego jest więcej. Ta zasada obowiązuje i w moim przypadku.
    
     Owoców jest opór! Grzybów pełno! Czasu, zgodnie z powyższą zasadą, mało.
    
     A tu nie można niczego odłożyć na później. Jabłka zgniją - no, niestety, moje jabłka do przechowywania się nie nadają. Trzeba je szybko przerobić na soki i musy. A i jabłecznik czas zacząć. W domu powstała prawdziwa linia produkcyjna: Starszy tnie na pół i podaje mie, ja wybieram łyżeczką gniazda nasienne i podaję Młodszemu, Młodszy tnie na mniejsze cześci i wrzuca do miski. A Koleżanka Małżonka odwala całą resztę.
    
     Maliny trzeba zaprawić. Zima bez malin to nie zima - to grypa! Żeby grypy nie było, maliny trzeba przjmować pod postacią wszelaką. Część w słoiczki i zagotować. Słoiczki przedtem umyć, bo się w piwnicy zakurzyły. Część do dużego słoja i zasypać cukrem, na nalewkę. Część ususzyć. A to diabelstwo ususzyć się nie chce! Na suszarce robi mi się dżem... Cześć na syrop przerobić.
    
     Grzyby trzeba oprawić od razu. Cześć ususzymy. Cześć ugotujemy na obiad. Małe podgrzybki zamarynujemy w occie. Ale trzeba to zrobić teraz!
    
     Aronia też nie może czekać, bo zajdzie pleśnią. Trzeba przygotować nastaw na korzenną aroniówkę.
    
     Pigwowce obsypane owocami. Trzeba oberwać, zanim oblecą. Poobierać i zalać odpowiednim płynem - pigwówka to przecież rzecz dobra.
     
     Sezon pomidorowy w pełni. Maszynka do przecieru chodzi non stop. Na zupę pomidorową nie mogę już patrzeć, ale przez cały tydzień będę się nią żywił, bo nie ma czasu na przygotowanie niczego innego. A i soki pomidorowe to przecież samo zdrowie. A jaka potem smaczna Krwawa Mary z nich wychodzi!
    
     Śliwki trzeba szybko obrać, bo zaczynają już gnąć za chmurą z muszek-owocówek. Ile to człowiek musi sobie paluchów naciąć, zanim spróbuje porządnych powideł!
    
     Jedyne, co mogę odłożyć na później, to staropolski krupnik. Miód na szczęście mi się nie zepsuje.
    
     Nożesz, psiokrew, chłelera jasna, gływno - jak mawiał mój dziadek, gdy mu się gwóźdź skrzywił w czasie wbijania! Kiedy ja się z tym wszystkim wyrobię?
    
     Jak się wyrobię, dam znać. Teraz muszę lecieć do roboty.
    
     Nara!

    

     P.S. Kiedyś, dawno temu, pisałem cykl o drinkach. Przyszło mi do głowy, że mógłbym to samo zrobić o nalewkach, ale tu moje doświadczenie nie jest tak wielkie, bo dopiero w tym raczkuję. Zstanowię się jeszcze, zanim zacznę Was rozpijać...