Nicpoń czy trąba?

    Znamy chyba wszyscy opowieść o ślepcu, który dotykając trąby słonia, uznał, że słoń przypomina ogromnego węża. Ta historia przypomniała mi się, gdy wczoraj usłyszałem o "nicponiowatej aferze", czyli skandalicznej wypowiedzi pewnego członka PiS.

     Widziałem fragment. Fragment też czytałem.

    Chodzi o wypowiedź Artura Nicponia, członka PiS, szefa tej partii w Oleśnicy i członka władz wrocławskich. Z obejrzanych i przeczytanych fragmentów wynika, że ten polityk bardzo chętnie rozpisałby referendum na temat zamordowania obecnego Premiera.

     Innymi słowy - granda na całego!

     Był też wątek humorystyczny, bowiem jak inaczej ocenić słowa Jarosława Kaczyńskiego, z których wynika, że nie ma on pojęcia, czy to jest postać realna, czy wymyślona na potrzeby pełoskiej, reżymowej, komunistycznej i kłamliwej propagandy Tuska, ale na wszelki wypadek zawiesza go w prawach członka partii.

     A jednak sprawa nie jest wcale taka czarno-biała, jakby się wydawało.

     Słowa takie padły - nie ma dwóch zdań. Słowa skandaliczne. Ale czy są to WSZYSTKIE słowa, jakie padły w tej rozmowie?

     Ja odniosłem wrażenie, że jest to wypowiedź całkowicie wyrwana z kontekstu. Gdyby bowiem pan A. Nicpoń powiedział tylko to, że chce spytać Polaków w referendum, czy chcieliby zamordowania Tuska (w domyśle: premiera Donalda Tuska, ale ten tytuł żadnemu członkowi PiS przez gardło nie przejdzie), byłby to oczywisty skandal. Ale nie wydaje mi się, aby członkiem zarządu lokalnej formacji PiS został człowiek tak zupełnie pozbawiony zmysłu taktycznego, aby w sposób jawny nawoływać do przemocy wobec LEGALNYCH (podkreślam, bo nie wszyscy to rozumieją) władz Państwa. Nie wiem, jak wyglądała cała rozmowa z dziennikarzami, ale pozwolę sobie popuścić wodze fantazji i zrekonstruować to, czego nie usłyszałem. Bowiem zupełnie inny sens zyskuje ta wypowiedź, gdy zostaje wpleciona w zupełnie inny temat.

     Pan Artur Nicpoń jest członkiem PiS, zatem można przypuszczać, że jego poglądy nie różnią się zbytnio od tych, które głosi kierownictwo jego partii. Jest więc prawdopodobnie przeciwnikiem metody in vitro i legalizacji aborcji. Otóż ja odniosłem wrażenie, że właśnie o tym toczyła się ta rozmowa, choć z obejrzanego przeze mnie fragmentu wcale to nie wynikało. Zaznaczam, że nie widziałem całego wywiadu, więc jedynie zgaduję.

     Dziennikarz mógł mu zwrócić uwagę, że większość Polaków popiera metodę in vitro i znalazłaby się tez spora część, która chciałaby legalizacji aborcji. Mógł spytać go, czy nie sądzi, aby o tym zadecydować mogło referendum.

     Oczywiście, dla ortodoksyjnego katolika, a takimi w większości są członkowie PiS, aborcja bez dwóch zdań jest morderstwem i nie ma na ten temat żadnej dyskusji. Aby wykazać dziennikarzowi absurdalność tego pomysłu, pan Artur Nicpoń mógł posłużyć się równie absurdalnym przykładem rozpisania referendum w sprawie wyroku śmierci na Tuska (przypominam: premiera Donalda Tuska - ponieważ, jak pamiętamy, członek PiS, po wypowiedzeniu słów "premier Tusk", umiera w straszliwych męczarniach, boi się więc tych słów jak zarazy). Widzimy teraz, że w takim kontekście słowa te służą jedynie do porównania obu czynów, w domyśle równie ohydnych. Skoro z oczywistych powodów nie można zalegalizować powieszenia Tuska, przy czym nie chodzi tu o powieszenie portretu premiera na ścianie gabinetu, nawet pomimo uzyskania na ten czyn zgody w referendum, to nie można również respektować jego wyniku w sprawie aborcji. Logiczne, prawda?

     I czy teraz ta wypowiedź wydaje Wam się równie skandaliczna?

     Czy tak właśnie było - nie wiem. Tylko spekuluję. Ale nigdy nie uwierzę, że prominentny działacz PiS miał zamiar sprezentować swojemu prezesowi pretekst do drastycznego spadku popularności partii, a tym niewątpliwie zaowocowałaby wypowiedź tak agresywna i skandaliczna, jak fragment wypowiedzi pana A. Nicponia.

     Dlatego apeluję do dziennikarzy, aby pokazali CAŁY wywiad z tym panem. Może się mylę - może w rzeczywistości padło tam znacznie więcej nienawistnych słów. A może wcale one nie były nienawistne, a jedynie ekspresyjne. Nie wiem - ale chętnie się dowiem! Bardzo chcę się dowiedzieć, jak było naprawdę. I dopiero wtedy rzucę kamieniem - albo w pana Nicponia, albo w dziennikarza, który kłamie, pokazując półprawdę. Kamień mam na wszelki wypadek przygotowany – procę też, bo kiepsko rzucam.