O nitagerowej wyrywności

   Nigdy nie należy rzucać się na żadną robotę tak, jakby miał to być zając, który zaraz da nogę. Nigdy nie należy spieszyć się z wykonaniem zadania. Jeśli zrobisz coś wcześniej, będziesz musiał robić to po raz drugi - bo szef zdąży w tym czasie zmienić zdanie, klient sie rozmyśli, kolega wpadnie na inny, lepszy pomysł, a cała robota okaże się niepotrzebna.

  

    Niby człowiek wie, a jednak często nadgorliwość bierze nad nim górę.

   Wczorajszy wieczór. Dzwonek do drzwi. Otwieram. Na wycieraczce stoi sąsiadka z dołu i uśmiecha się niepewnie. Po przywitaniu wyjawiła cel swej wizyty.

   - Zalewacie nas, państwo!...

   Wizja powodzi przesłoniła mi rozsądek. Jak lew, rzuciłem się do łazienki, sprawdzić, czy czasem z pralki nie wylała się woda, czy jakaś rura nie strzeliła, a może jakieś krasnoludki odkręciły prysznic i bawią się w gaszenie wyimaginowanych pożarów?

  

   Rzut oka tu, rzut oka tam, rzut oka ówdzie, zanim zorientowałem się, że mam tylko dwoje oczu i głupotą jest rzucanie ich byle gdzie - nic...

   Popędziłem na dół, pociągając sąsiadkę samym pędem powietrza. Widziałem, jak wiatr rzucił jej włosy na twarz. Wpadłem do ich mieszkania jak huragan, nadepnąłem coś miękkiego, co najpierw zapiszczało, a potem dostało szybkiej i silnej czkawki i wpadłem do łazienki. Mój wzrok powędrował w górę, gdzie wskazywał palec sąsiadki.

   Zacieki... Kapiąca woda... Coś musiało się stać!

   Nie pamiętam, żebym wracał na górę - chyba użyłem jakiegoś rodzaju teleportacji.

   Wspominałem, że łazienkę odziedziczyłem po poprzednich właścicielach mieszkania? Nie było czasu, ani, szczerze mówiąc, pieniędzy na remont łazienki, a nie była jeszcze taka zła. Jedynie kabine prysznicową musieliśmy wymienić, bo tamta była potrzaskana. Ale brodzik został. Niestety... Bo ten brodzik był zamurowany ze wszystkich stron! Nie było dostępu do tego, co pod nim.

   Nie było rady - chwyciłem narzędzia i zacząłem niszczyć sobie łazienkę, rozkuwając kafelki. Działałem w pośpiechu, wiedząc dobrze, że im dłużej to potrwa, tym więcej będzie mnie kosztowało. Woda może zalać instalację elektryczną, doprowadzić do spięć itd. Nie minął kwadrans, a w miarę porządną łazienkę przerobiłem na gruzowisko. Ale do syfonu się dostałem!

   Latarka. Pstryk! Patrzę w wykuty otwór. Podziwiam syfon, plastikowe rurki, gazobetonowe klocki pod brodzikiem... I nie widzę nigdzie kapiącej wody!

   Sprawdzam ręką. Sucho! Przechodząca pod brodzikiem karawana wielblądów tylko potwierdziła moje wrażenie.

   Znacie "Pomysłowego Dobromira"? Zawsze, gdy miał jakiś pomysł, nad głową pojawiała mu się taka śmieszna piłeczka, waląca go w czoło. Ja też ją poczułem. Najpierw nieśmiało, delikatnie, potem coraz mocniej i mocniej.

   Rzuciłem narzędzia w kąt. Narobiły trochę hałasu...

   Pobiegłem na dół. Dzwonię. Coś cichy ten dzwonek! Dzwonię jeszcze raz. Chyba nie działa! Pukam.

   Odpowiedział mi znajomy głos silnej czkawki. Zorientowałem się już, że to jakieś zwierzę, ale nie dałem rady odgadnąć, jakie. Pies przecież tak nie wygląda!

   Po chwili otworzyła mi najmłodsza mieszkanka lokalu, ze strachem, wyzierającym z oczu. Dobrze, że zostawiłem ten wielki młot u siebie, bo wyglądałbym jeszcze groźniej! Cały siwy od rozkuwania, zdenerwowany, zdyszany - ja się nie dziwię, że ona się mnie przestraszyła. Zwłaszcza, że rodzice zdążyli opuścić lokal i udać się na spóźnione zakupy do pobliskiego marketu.

   Poprosiłem, by mnie wpuściła do łazienki. Potknąłem się o psa (znaczy, o to coś, co prawdopodobnie było psem, ale możliwe, że była to jakaś nowa, nieznana bliżej forma życia, chorująca na czkawkę), po czym wlazłem na taboret i delikatnie uniosłem panel podwieszanego sufitu. Omiotłem wnętrze uważnym, lustrującym wzrokiem.

   Sucho!

   Poczułem się jak idiota. A to nieprzyjemne uczucie! Bardzo nieprzyjemne! Czułem, jak zaczynam wrzeć. Najpierw w stopach takie dziwne drżenie, potem coraz wyżej i wyżej. Nieznana forma życia podkuliła tylną, puszystą wypustkę i czym prędzej czmychnęła do innego pomieszczenia. Na placu boju została tylko przestraszona gimnazjalistka.

   I to właśnie uratowało całą sytuację. Gdyby był tu ktoś dorosły, zapewne skończyłoby się na pożałowania godnej awanturze. Nie jestem klótliwym człowiekiem, lubię polubowne rozwiązania sporów. Agresywność jeden! Ale myśl, że doprowadzili do tego, iż sam rozwaliłem sobie tę łazienkę tylko dlatego, że nie chciało im się sprawdzić własnej łazienki, była dla mnie strasznie bolesna. Tyle tylko, że ta dziewczynka niczemu nie zawiniła.

   Powinienem jednak zostać tym pilotem! Byłem pełem podziwu dla własnego opanowania i zimnej krwi. Spokojnym głosem wyjaśniłem jej, co ma powtórzyć rodzicom - i były to słowa bardzo, ale to bardzo wyważone i ani trochę nie obraźliwe.

   A potem polazłem do siebie posprzątać i poszukać jakiejś alternatywy dla potrzaskanej płytki i wielkiej dziury pod brodzikiem. Dziś czeka mnie dużo pracy! Do samego wieczora. Chyba po drodze dokonam zakupu jakiegoś napoju energetycznego, w stylu piwo, czy inny rum...

   A potem, jeśli starczy funduszy, może jakieś kafelki, czy coś...