Daję znak życia

    Melduję się, żeby powiadomić Was, że na Spotkaniu Dawno Nie Widzianych Przyjaciół nikt nie napił się trefnego alkoholu i wszyscy przeżyli. Choć może "przeżyli" to słowo troche na wyrost, bo na drugi dzień niektórzy wyglądali jak swoje własne czarno-białe zdjęcie. Co robić? Wiek! Przecież coraz młodsi nie jesteśmy. W sumie, było gorzej niż na zjeździe emerytów. Kto to widział, żeby jechać specjalnie 400 km na imprezę, i pójść spać przed 22:00? I to wcale nie z powodu nadmiernego spożycia.

    Ale i tak wszyscy uważali, że było warto - tyle śmiechu, ile tam użyliśmy, starczy na cały rok - aż do następnego spotkania.

     Miałem dziś napisać o sprawach ważnych i poważnych, ale jakoś nastrój mi na to nie pozwala. Miałem skrytykować Rząd, ale stwierdziłem, że w sumie nie przeszkadza mi on bardziej niż inne rządy. Miałem przejechać się po Opozycji, ale dotarło do mnie, że ja przywykłem już do tych ludzi i bez nich moje życie byłoby pozbawione pewnej wartości dodanej. Po prostu chyba polubiłem już tych polityków, jak postacie ciągnącego się serialu. A że seriali nie oglądam, to chociaż ten jeden  śledzę, choć niezbyt uważnie. Miałem objechać Kościół, bo tak się jakoś składa, że ostatnio coraz bardziej gra mi na nerwach, ale skoro urodziłem się i wychowałem w świecie, w którym on już istniał i będzie trwał po mojej śmierci, to uznałem, że szkoda energii. Lepiej popchnąć coś w pracy. Miałem też pochylić się z troską nad ludzkością, ale odnoszę wrażenie, że ludzkość mojej troski nie tylko nie potrzebuje, ale wręcz byłaby ona dla niej obraźliwa. W końcu, miało dostać się sieci i pewnym negatywnym zjawiskom, które się w niej zagnieździły - ale stwierdziłem, że potrafię żyć bez sieci i w zasadzie, z wyjątkiem tych kilkudziesięciu poznanych w niej osób, niewiele mnie ona obchodzi.

    I wyszło na to, że nie mam o czym pisać.

    No, dobra, żartuję: byłoby kilka tematów, ale jeszcze z czasem krucho.

    Piszę tylko, aby uspokoić tych, którzy obawiają się mojego zejścia, z powodu jakże niepolitycznego: wypicia śmiertelnej dawki metanolu!

    Przepraszam, że nie odpowiadam na komentarze. No, nie da się, póki co - za duzo czasu to zabiera. Ale, mam nadzieję, już niedługo. Może tydzień, może trochę więcej i szał się skończy. Będę miał więcej czasu dla Was i dla siebie.

     A na razie ściskam Was serdecznie i odmeldowuję się.

     Przy okazji - może ktoś z Was podrzuci mi jakiś temat na śmieszne opowiadanko? Żulę - wiem... Ale od czasu do czasu chyba można trochę pożulić? ;)