Niemoc

     Żyję.

     Początkowo miała to być cała treść notki, ale stwierdziłem, że byłoby to niegrzeczne. Sugerowałoby, że moje życie znalazło się w niebezpieczeństwie, a to nieprawda. Moja przedłużająca się nieobecność nie ma właściwie żadnej przyczyny. To raczej proces odwrotny - brak przyczyny na obecność. Po prostu, jakoś nie mam o czym pisać.

     Najpierw nie robiłem z tego afery. Zdarza się, że wena odejdzie. Problem w tym, że blog jest jak nałóg - gdy się go odstawi, po pewnym czasie przestaje człowieka do niego ciągnąć. Człowiek nauczy się żyć bez bloga, lub znajdzie sobie jakąś inną rozrywkę.

     Powodem jest też zmiana pracy. Jak już pisałem, teraz cały swój czas zawodowy spędzam przed komputerem. Dlatego po pracy trudno jest mi się do tego zmusić. Jestem nim zwyczajnie zmęczony.

     Tylko za Wami trochę było mi tęskno. I to dlatego wciąż tu jestem.

     Jeśli kogoś niepokoiła moja nieobecność - niech się nie przejmuje, Jestem i na razie będę. Ale muszę znaleźć sobie jakiś temat, a z tym już gorzej. wydaje mi się, że napisałem już wszystko, co tylko miałem do powiedzenia. Polityka mnie męczy, a nawet denerwuje. Sprawy obyczajowe przerażają - i to z obu stron. Plotki - nie interesują. Celebryci - w ogóle nie rozumiem tego zjawiska. O czym tu pisać?

     No, chyba że ktoś z Was podsunie mi jakiś temat. Wiem, znowu żulę... Ano, z wiekiem człowiek dziczeje.