O piątku większym niż zwykle

    Piątkowy wieczór to szczególny moment każdego tygodnia. Zwykle w tym czasie zrzucam z siebie emocjonalne pozostałości całego tygodnia roboczego. Pomaga w tym gorący, relaksujący prysznic – jakoś w piątek inaczej ta woda na człowieka działa. A także łyczek czegoś mocniejszego! Na przykład, jakieś winko i do tego deska serków. Albo krótki wypad do piwniczki, po jakąś pyszną nalewkę, która pokrywa się tam kurzem od kilku lat. W ostateczności, tradycyjne, bondowskie vodka martini, wstrząśnięte, nie zmieszane, w którym to koktajlu rozsmakowałem się wiele lat temu. Ale tylko jedno, bo to mocne.

     Piątek wieczór to również czas tzw. „rozdzielności rozrywkowej”, czyli każde z nas z osobna robi to, co sprawia mu przyjemność. Ja zwykle odpalam sobie YouTube i ze słuchawkami na uszach zagłębiam się w świat muzyki. Ewentualnie wczytuję sobie jakąś gierkę i ratuję świat przed szpiegami/ nieodpowiedzialnymi politykami/ złymi czarodziejami/ potworami/ smokami/ wrogimi wojskami/ głodnym rekinem, pływającym pod moją tratwą (niepotrzebne skreślić). Koleżanka Małżonka natomiast zwykle kładzie się na kanapie przed telewizorem i ogląda swój ulubiony program. A tak się składa, że jednym z nich jest „Twoja twarz brzmi znajomo”. To taki rodzaj teleturnieju, w którym aktorzy i piosenkarze wcielają się w rolę innych piosenkarzy i odpowiednio ucharakteryzowani odtwarzają ich piosenki, starając się wypaść jak najbliżej oryginału.

     Pamiętam, że pierwszą edycję oglądałem razem z nią, bo wydało mi się to fajne. Doceniłem stopień trudności zadań i ich wykonywanie budziło we mnie podziw, ale później już mnie znudziło – i stąd nasza rozdzielność rozrywkowa.

     Ale w ten piątek będzie inaczej, a to dlatego, że Polsat nie wyemituje kolejnego odcinka programu, tylko film. I to film nie byle jaki – bo „Pasję” Mela Gibsona. To ten o męce Jezusa, dość realistycznie przedstawionej. I choć nie należę do osób religijnych, musze przyznać, że ten film ma - mroczny i duszny - ale wyraźny nastrój, który udziela się widzowi. Widać, szef telewizji uznał, że na Wielki Piątek będzie to odpowiednia pozycja.

     Może i będzie, ale Kochani, zlitujcie się! NA POLSACIE ?!?!?

     Już to widzę. Tu ostatnia wieczerza, Jezus mówi Piotrowi, że ten po trzykroć się go wyprze – a zaraz przysłonią to leki przeciwko zaparciom i kłopotliwym wzdęciom. Tu modlitwa w ogrójcu i prośba, aby odsunąć od niego ten kielich goryczy – i zaraz reklama niesamowitego syropu na kaszel suchy i mokry. Tu biczowanie, krew pryska na wszystkie strony – i zaraz chłonne podpaski i rewelacyjny proszek do prania! Tu trzydzieści judaszowych srebrników – a za chwilę bank i jego wspaniała lokata o oprocentowaniu w wysokości mniej więcej jednej czwartej inflacji. Tu bolesne przybijanie do krzyża żelaznymi ćwiekami – a po chwili reklama narzędzi Stihla, czy innego Boscha. Tu udaremniona przez Jezusa próba ukamieniowania ladacznicy – a po sekundzie (przypominam, że to już późny, piątkowy wieczór) reklama prezerwatyw.

     Ludzie, miejcie litość! Przecież na Polsacie nie da się oglądać innego filmu, niż głupawa komedia! Żaden obraz, który wymaga skupienia, który jest w stanie zaczarować nastrojem, albo akcją, od której trudno się oderwać, nie nadaje się do wyświetlania na tym kanale. Polsat to nieustająca reklama, z rzadka przerywana fragmentami filmu. „Pasja" trwa nieco ponad dwie godziny – w Polsacie zapewne będzie trwała cztery.

     I dlatego będę musiał wymyślić coś innego na ten piątkowy wieczór. Macie jakiś pomysł?

     A na wypadek, gdybym nie miał już okazji usiąść do komputera: Wesołych Świąt!

     Ale wierzę, że jeszcze mi się uda.