O związkach hardware'u z dyktaturą

     Coś ostatnio nie potrafię się zabrać za pisanie. I absolutnie nie jest prawdą pogłoska, że winę za to ponosi Drugorodny, który kupił mi nową kartę graficzną, w związku z czym całe wieczory spędzam na grze w Wiedźmina.

     Ale prawdą jest, że ostatnio coś ciężko mi wymyślić jakiś oryginalny tekst. I jakby trochę mniej mnie ciągnie do sieci.

     Z dobrych wiadomości: przyleciały szpaki, a to znaczy, że wiosna już blisko. Kilka dni temu widziałem całe stadko biegające po trawniku w parku.

     Z gorszych wiadomości: grzywacze też przyleciały. Trzeba odkurzyć szpachelkę i drucianą szczotę do szorowania balkonu.

     Nie wiem, co za debil uznał, że to właśnie gołąb ma zostać symbolem pokoju. Mnie one zdecydowanie bardziej kojarzą się z bombowcami. I próbuję się przed nimi bronić – równie bezskutecznie jak zacofana, wyposażona jedynie w kaemy obrona przeciwlotnicza przed nalotem Heinkli-111. Czasami do głowy przychodzą mi iście diabelskie plany. Na przykład, gdybym tak na balkonie postawił talerzyk z wiśniami ze spirytusu, które zostały od ostatniej nalewki? Po co? No przecież nie dla gołębi, których, jak wszyscy doskonale wiedzą, nie znoszę i dokarmiać nie mam zamiaru. I wciąż je z balkonu odganiam, co wszyscy sąsiedzi widzą i w razie czego poświadczą. Wystawiłem je po to, żeby… No, tego… Żeby alkohol z nich odparował! Bo wiecie, alkohol jest bardzo niezdrowy i jest przyczyną wielu wypadków, chorób, a także rozpadu więzi rodzinnych i społecznych. Nie moja wina, że w chwili mojej nieuwagi, gołębie przyleciały, dorwały się do tych wiśni, pojadły, czknęło im się, a potem próbując latać po pijaku, same się pozabijały! Ja ich do siebie nie zapraszałem, a już na pewno nie na przekąskę. Przeciwnie, wygrażałem im potem z balkonu pięścią za to, że zżarły moje wiśnie. A ten uśmiech na mojej twarzy to taki nerwowy grymas. Nie, Wysoki Sądzie, nie przyszło mi do głowy, że te zadziwiające ewolucje w powietrzu mogą mieć cokolwiek wspólnego z moimi wiśniami. Myślałem, że to jakiś nowy, modny taniec godowy. 

     Istnieje jednak jeszcze jedna niepokojąca możliwość. Otóż, jak wspominałem już kiedyś, przy wejściu do czwartej klatki schodowej znajduje się coś na kształt posterunku wartowniczego. Nieustanną wartę pełnią tam specyficzni wartownicy. Znakiem rozpoznawczym tej formacji jest fioletowy nos. Trudnią się oni pracowitym, dokładnym i systematycznym osuszaniem opakowań szklanych, najczęściej o pojemnościach nie przekraczających stu mililitrów. Przy czym ich służba trwa od świtu do późnych godzin nocnych, niezależnie od pogody, a proces osuszania ma charakter wielkoseryjny, w porywach zahaczający o masowy. I oni mogą zwąchać te wiśnie. To nic, że byłyby na czwartym piętrze i z drugiej strony budynku. Oni na alkohol mają węch tak wyczulony jak komar na ciepłą krew – zwęszą go wszędzie i z każdej odległości. A jak już złapią wiatr w nozdrza, szybko znajdą sposób, by się do niego dostać, nawet nie próbuję sobie wyobrazić jaki*. Mogą mi się dobrać do tych wiśni jako pierwsi, a ich już tak łatwo z balkonu nie odegnam. Trzech z nich to dość spore chłopiska, a czwarty, choć mniejszy, to jednak w miejscu w którym kiedyś znajdowała się wątroba, ma sporą wypukłość i może swoje ważyć. Poza tym, skrzydeł nie mają, a zrzucenie ich z czwartego piętra może już podpadać pod inny paragraf – i sąd może mnie na długo odciąć od dostępu do mojej nowej karty graficznej i przygód Geralta z Rivii. Tego bym nie przeżył!

     A przecież Wiedźmin to nie jedyna radość mojego życia! Istnieje przecież także Skyrim**, z którego wciąż się nie wyleczyłem. I niedawno odkryta Conan Exiles, w której po zmianie karty graficznej, na mojej wyspie pojawiła się trawa! I palmy mają teraz liście, a nie są po prostu zielone. I gdy zaczyna tam padać deszcz, to gra już nie tnie w sposób uniemożliwiający poruszanie – można biegać w deszczu! I moje wyprawy na północ, po gwiezdny metal, nie muszą być więcej przerywane z powodu pogody.

     A ja się zastanawiałem, czego te głupie antylopy pasą się na piachu. Po prostu przed zakupem tej karty graficznej, trawa była niewidoczna. Taki trick!

     I myślę, że gdyby Putin miał lepszą kartę graficzną, to do wojny by nie doszło – bo miałby się czym zająć i głupie pomysły nie przychodziłyby mu do głowy.

_________________

*Mogliby wleźć na dach i z dachu skoczyć na mój balkon. Muszę tam poustawiać jakieś kolczatki.

**Niestety, w bardzo ograniczonym zakresie, jako że gra jest własnością Pierworodnego i mogę w nią grać tylko wtedy, gdy on nie siedzi na Steamie – co zdarza się niezmiernie rzadko.