O katastrofie cz. V - czyli "Krótki przebłysk szczęścia"

    Urlop w piątek miałem planowany od dawna. Wybierałem się bowiem na Zjazd Dawno Nie Widzianych Przyjaciół. Och, jak dawno! Cały rok.

     Planowałem wyjechać o 13:00. Nie zdążyłem, bo trochę zmarudziłem z przygotowaniem samochodu. Wyjechałem trochę przed drugą. I wiecie co? Przed wyjazdem wziąłem najprawdziwszy prysznic!

     Do tego czasu nie tylko zamontowano i podłączono rurę zasilającą. Jeszcze nam pianką montażową zaklejono wszystkie dziury. A przy „próbie wody” zwrócono mi uwagę, że chyba wodomierz jest uszkodzony.

     - Powinien się kręcić płynnie, a przeskakuje.

     Pokiwałem głową.

     - Już hydraulik wspominał, że mógł go uszkodzić palnikiem. Ważne, że nie cieknie. Zaraz to zgłoszę.

     Zadzwoniłem do spółdzielni mieszkaniowej i streściłem całą historię.

     - Ale nic nie cieknie? – spytał telefon.

     Zaprzeczyłem zgodnie z prawdą.

     - To wszystko w porządku. My tu mamy zgłoszenie od hydraulika, że trzeba to wymienić. Zgłosiliśmy to do firmy, która tym zarządza, ale oni teraz robią jakąś wymianę w innym mieście. Jak skończą, to się do pana odezwą.

     Czyli kolejny kłopot z głowy. Przyznam, że nie spodziewałem się tak szybkiej i sprawnej reakcji po spółdzielni, bądź co bądź instytucji-reliktu czasów PRL.

     Fachowców pożegnałem bardzo ciepło, wdzięczny że dotrzymali słowa, a nawet skończyli przed terminem. Zdziwiony rzuciłem okiem na kartonowo-gipsową płytę, którą właśnie przycinali. Zapewne sąsiadka z drugiego piętra, która mieszka sama, poprosiła ich, żeby czymś zatkali tę dziurę, jaką zrobili przy wymianie rur.

     - Nie – uśmiechnął się ten wysoki. – U każdego będziemy ją zakładać. U pana też.

     Złote chłopy!

     - Panowie, u mnie tylko dotnijcie na wymiar – poprosiłem. – Ja tam muszę zrobić małą rewolucję w zabudowie, to sam ją sobie przykręcę.

     Miałem już bowiem w głowie plan, jak to zrobić, żeby funkcjonowało, jako-tako wyglądało i kosztowało niewiele pracy, bo i tak na przyszły rok zaplanowaliśmy remont łazienki. A z montażem i tak poczekam do wymiany wodomierza. Niech chłopaki mają przynajmniej wygodny dostęp do rury. Coś im się należy za tę solidną robotę.

     Byłem w złotym humorze. Główna i najbardziej dokuczliwa awaria usunięta, pozostały jeszcze tylko terma i wodomierz. A ja właśnie jechałem na coroczny, radosny i zwykle od wiosny wyczekiwany zjazd przyjaciół – jeszcze z akademika. Który to już zjazd? Nie pamiętałem. Nieważne! Ważne, że zjazdy będą się odbywały tak długo, dopóki choć jeden z nas pozostanie przy życiu.

     O ile ten ostatni będzie jeszcze o nim pamiętał. Cóż, skleroza, miażdżyca, i ten Niemiec, który szwęda mi się po mieszkaniu i wszystko mi chowa.

     A jednak rozum podpowiadał mi, że to tylko krótka przerwa. Wkrótce czekał mnie następny tunel...