Do miłego...

Z powodów zawodowych jestem zmuszony ogłosić kolejną przerwę na blogu. Ile ich jeszcze będzie?
Dopóki coś się w moim życiu nie zmieni - pewnie jeszcze wiele. Przede wszystkim, zmieniło się kierownictwo, które już nie patrzy pobłażliwym okiem na moją twórczość. Zakaz wchodzenia na blog w pracy! Nie dziwi mnie to, bo tak nawet być powinno. Po prostu, poprzednie kierownictwo uważało, że o pracy decydują wyniki i dopóki są w porządku, nic mu nie przeszkadzała moja odskocznia, dopóki miała miejsce w granicach rozsądku. "Jedni robią sobie przerwę na papierosa, inni na plotki, a ty na blog  - i jest OK, tylko nie siedź tam godzinami" - tak mawiało kierownictwo.
No, ale kierownictwo awansowało i przyszło nowe, które juz tego nie akceptuje. Jego prawo - nie mogę narzekać, bo w końcu służbowy komputer nie służy do zabawy. Tym bardziej, że naprawdę teraz nie mam czasu. Pracuję do późna i na bardzo wysokich obrotach. Kiedyś to tempo zelżeje, ale coż, dałem słowo.
Gdy wrócę do domu, ledwo mam czas na sprawdzenie poczty. Jeśli już usiądę do komputera, to tylko po to, żeby wywalić z niego wirusy i inne niechciane oprogramowanie, które moi chłopcy w swej beztrosce niechcący zainstalowali i dziwią się teraz, że tak wolno działa internet.
A na razie, no cóż, jeśli po powrocie do domu będę miał jeszcze siły na twórczość, to czasem coś niecoś skrobnę. Choć po prawdzie, wieczorem to mi pomysły jakoś nie chcą przychodzić do głowy.
Zatem kłaniam się swoim kochanym Czytelnikom i oznajmiam, iż wrócę "kiedyś tam", co może nie jest zbyt dokładnym terminem, ale przynajmniej wiem, że nadejdzie wcześniej niż nigdy.
Trzymajcie się i nie martwcie o mnie - jeśli ktokolwiek z Was wpadł w ogóle na pomysł, aby się zmartwić.