Ergo Arena - cz.IV

 Czyli:

Dni Morza

     W zasadzie tytuł nie powinien już brzmieć „Arena”, bo z areną nie miało to nic wspólnego. Ale pozostawmy to, jako część cyklu.

     Oboje uwielbiamy Gdańsk. Zaczęło się to wiele lat temu, gdy jako świeżo poślubione sobie małżeństwo wybraliśmy się na kilkudniową wycieczkę na wybrzeże. I wtedy właśnie zachwyciło nas Stare Miasto. Do tego stopnia, że często tam wracamy, w zasadzie bez żadnego powodu. Po prostu, dobrze się tam czujemy. Zatem w piątek, po pysznym śniadanku, ruszyliśmy znowu na dworzec, by kolejką pojechać do Gdańska, zanim zatopią go topniejące lodowce.

     Muszę o tym wspomnieć: komunikacja publiczna w Trójmieście działa perfekcyjnie! Wszędzie da się dojechać kolejką, lub kombinacją kolejka-tramwaj. Jak w czwartek zostawiliśmy samochód na parkingu, tak uruchomiliśmy go dopiero przy powrocie do domu.

     Akurat trochę się ochłodziło, więc pogoda na zwiedzanie była idealna. Odwiedziliśmy Długi Targ, Ołowiankę, i moją ulubioną ulice Piwną (ze względu na architekturę, nie nazwę!), zjedliśmy pyszny obiad. I wcale nie natrafiliśmy na paragony grozy! Jak na tak pyszne jedzenie, ceny były umiarkowane, a kelnerka prześliczna i przemiła.

      Po powrocie do Gdyni przeszliśmy się jeszcze po nadbrzeżu. Ze wzruszeniem przywitałem się z „Błyskawicą”, „Darem Pomorza” i „Zawiszą Czarnym”, który akurat zawinął do portu.

      Za to w sobotę postanowiliśmy pójść na plażę w Gdyni. Nie lubię długiego plażowania, ale godzinka-dwie nad morzem to miły odpoczynek. A potem się zaczęło.

      Orkiestra Marynarki Wojennej i składanie kwiatów pod pomnikiem Żołnierzy AK! Pokazy ratownictwa morskiego – śmigłowiec kilkakrotnie opuszczał i zabierał pasażera z pokładu statku. Pokaz możliwości statków gaśniczych – wiecie jaki te sikawki mają zasięg? No, ja też nie wiem, ale widziałem, że spory…

     A potem do redy przybiła korweta patrolowa „Ślązak”. To ten okręt, co miał się najpierw nazywać „Gawron” i być korweta wielozadaniową, ale po rekordowych dziewiętnastu latach jego budowy, coś tam pozmieniano. Przyznam, zdziwiły mnie jego rozmiary. Był niewiele mniejszy od zacumowanej w pobliżu „Błyskawicy” – która przecież jest niszczycielem, a zatem okrętem o dwie klasy większym.

ORP "Ślązak"

     Niedziela to już święto na całego. Wokół rozłożyły się wojskowe namioty i zaprezentowano wyposażenie naszych wojsk, głównie marynarki i saperów. Dla dzieciaków niesamowita atrakcja, a i ja, stary baran, z ciekawością obejrzałem sobie wyposażenie nurków, czy pojazdy to transportu niewybuchów.

     Całości dopełniła salwa honorowa z „Błyskawicy”. Uważnie rozglądałem się wokół, ciekaw czy zobaczę w pobliżu jakiegoś ważniaka z przyklejonym uśmiechem, którzy lubią grzać się w świetle reflektorów. Ale nie zauważyłem ani Adriana, ani Płaszczaka, ani nawet stojącego znacznie niżej w hierarchii Matołusza, choć nie wykluczone, że któryś z nich pojawił się później, kiedy już skierowaliśmy się w drogę powrotną.

     Po prowizorycznym wyczyszczeniu szyb samochodu ze spadzi, która okleiła nam auto jak muchołapkę, odpaliliśmy silnik i ruszyliśmy z powrotem, obiecując sobie, jak zawsze zresztą, że „jeszcze tu wrócimy”.