Oficjalne oświadczenie

     O, nie, ja nie miałem z tym nic wspólnego!

     Tak zgadza się, przynoszę pecha naszym sportowcom. Wcale tego nie kryłem. Ale przecież o tym wiem!

     Pozwolę sobie zamieścić tutaj oficjalny komentarz do ostatnich wydarzeń sportowych.

     W związku z kierowanymi pod moim adresem oskarżeniami, jakoby to z mojego powodu nasze Orły Reklamy dały wczoraj dupy przegrały wczorajszą rywalizację, pragnę zapewnić i potwierdzić to przysięgą na Wielkiego Roe*, że nie oglądałem ŻADNEGO meczu, nie tylko meczów z udziałem smartfonu wody toaletowej  pianki do golenia któregoś z polskich piłkarzy.

     Oświadczam, że sam doskonale zdaję sobie sprawę z własnej przypadłości, polegającej na przynoszeniu niesamowitego pecha polskim zawodnikom, we wszelkich dyscyplinach sportu.  A mając w rodzinie dwoje kibiców, naraziłbym się na straszliwe szykany z ich strony, gdybym tylko spróbował oglądać jakąkolwiek relację. Nie oglądam nawet powtórek, bo zdarzało się, że polscy zawodnicy po czymś takim, mimo wygranej, zostawali później zdyskwalifikowani.

     Zapewniam, że będąc świadomym zupełnie niezrozumiałego, jednak niewątpliwie prawdziwego – bo wielokrotnie sprawdzonego empirycznie – mechanizmu przynoszenia pecha, wyraźnie czuję ciążącą na mnie odpowiedzialność i zawsze zapobiegam jego wystąpieniu, poprzez staranne unikanie telewizora. Przy czym podłą insynuacją jest, jakobym ukradkiem zerkał na mecz, wykorzystując w tym celu ekran komputera. Zapewniam, że walka marines z kosmitami nie jest i nigdy nie była symulacją meczu piłki nożnej. Aczkolwiek i tam miały miejsce sytuacje żenujące i bywało, że snajper chybiał, choć strzał wydawał się całkowicie pewny.

     Ostatnio dotarły do mnie zarzuty wyjątkowo podłe i szkalujące, jakobym chciał w trybie przyspieszonym doprowadzić do przeceny produktów z wizerunkami Mistrzów Reklamy i nabyć je za obniżoną cenę. I w tym pono celu zerknąłem na mecz, aby wyeliminować jak najprędzej polską reklamę reprezentację. W jednym z poprzednich postów informowałem już, że Mundial zmęczył mnie, jeszcze zanim się zaczął, w związku z tym wszelki produkty z wizerunkami Mistrzów Reklamy staram się omijać z daleka. Poza tym, absolutnie nie wierzę w najnowszy dogmat, jakoby jogurt z Nawałką smakował lepiej od jogurtu bez Nawałki i nie czuję najmniejszej potrzeby, obalania go empirycznie i organoleptycznie.

     A poza tym, uwierzcie mi proszę, że żadna siła** nie jest w stanie zmusić mnie do gapienia się przez półtorej godziny na dwudziestu dwóch wyfryzowanych lalusiów, kopiących się wzajemnie po goleniach.

     Istotnie, przyznaję, podczas wieczornej rozmowy użyłem sformułowań „oczywiście, że oglądałem!” oraz „mój faworyt wygrał dziś z palcem w nosie”, ale zarówno palec, jak i nos, należały do Lewisa Hamiltona, który pewnie zwyciężył wczoraj w Grand Prix Francji. Tam Polacy nie jeżdżą, więc mi wolno***.

___________________

* Wielki Roe – za Woodym Allenem: Straszliwy potwór o głowie lwa i ciele lwa, ale nie tego samego lwa.

** Po namyśle muszę przyznać, że całkowity paraliż, włącznie z powiekami zablokowanymi na stałe w pozycji „otwarte”, mógłby jednak mieć jakieś szanse. Ale tylko chwilowe, bo szybko bym wykitował przez uduszenie.

*** Co prawda w krykieta ani w polo też nie grają, ale miejcież litość nade mną!